Wstęp do imagineskopii

Jeremiasz Apollon Hytz

Co może robić w "Betlejemce" grono młodych pracowników nauki, podczas kilkudniowej słoty, gdy już nawet nie chce się pójść po gorzałę, a prognoza bacującego na Hali Gąsienicowej dziadka Stopki brzmi jednoznacznie: "

Odpowiedź jest prosta — zająć się badaniami naukowymi — każdy zgodnie ze swym powołaniem. Tak też uczyniono. Przytoczona wyżej prognoza dziadka Stopki została poddana badaniom interdyscyplinarnym, zgodnie z metodami badawczymi właściwymi dla danej dyscypliny. W świetle badań dziadek Stopka, bacujący ongiś na Hali Gąsienicowej, gaworzył nie o jakiejś-tam pogodzie, ale wygłosił trzy tezy pendoptyczne dziadka Stopki: Teza I: Teza II: Teza III: We wspomnianych badaniach empirycznych wzięto pod uwagę całokształt warunków pendoptycznych, na które złożyły się m. in. szerokość i długość geograficzna, wysokość nad poziomem morza albo jeziora, aktualne podciśnienie baryczne (siła przyciągająca osobnika w kierunku najbliższego baru, mierzona w fullach), zawartość H2S w atmosferze, promil alkoholu we krwi, możliwość przelotnych opadów, natężenie fluidu, kierunek i siła pendu, pora roku i dnia, liczba dni do pierwszego oraz wiele innych... Badania dowiodły też w sposób nie budzący wątpliwości, że jeden i ten sam imagineskop może powiększyć tę samą wyobraźnię podstawową mniej lub więcej razy, w zależności od całokształtu warunków pendoptycznych. W taki właśnie mniej więcej sposób, zwykły, prozaiczny opad atmosferyczny stał się katalizatorem powstania nowej, młodej, prężnej, obiecującej dyscypliny naukowej — imagineskopii — nauki o powiększaniu wyobraźni. Badania naukowe w "Betlejemce" były tylko bodźcem we właściwym kierunku poszukiwań. Gdy zaś poszukiwania nabrały pendu, oszołomieni badacze stwierdzili, iż nie są pionierami. Teoretyczne podstawy imagineskopii sformułował był bowiem sto lat przed nimi, zapoznany geniusz z Podhajec Jeremiasz Apollon Hytz (1841–1919). Także w praktyce ludzie od zarania dziejów, w sposób instynktowny, próbowali powiększać swą wyobraźnię za pomocą różnorakich imagineskopów oraz środków imagogennych, nie wiedząc co czynią. Na terenach górskich, imagineskopy weszły w szersze użycie podczas wędrówek pasterskiej ludności wołoskiej. Siedemnastowieczne źródła wskazują niezbicie na powszechny już fakt używania imagineskopów wykonanych z drewna świerkowego. Niezwykle interesującą notatkę, ponad wszelką wątpliwość świadczącą o używaniu imagineskopu przez ludność góralską w latach siedemdziesią-tych XVII w., znalazł autor w Aktach spraw złoczyńców miasta Żywca. Przytaczamy ją tu w całości:

Imagineskop, jakim posługiwali się zbójnicy beskidzcy, będący zwykłym kawałkiem szczapy drewnianej z dziurą po sęku, stał się prototypem słynnego dziś na cały świat imagineskopu Jabcona (zob. Wstęp do imagineskopii, str. 123, rys. 6). Przy okazji tworzenia teorematów imagineskopii młodym naukowcom z "Betlejemki" udawało się, co ważne, usystematyzować niektóre zagadnienia innych dyscyplin, jak np. problematykę zbójnictwa. Oddajmy głos Śledziowi Otrembusowi Podgrobelskiemu:

W świetle powyższego, moralnym obowiązkiem każdego kto deklaruje zainteresowanie tematyką górską sensu largo jest zapoznanie się i przyswojenie sobie podstaw imagineskopii. Wstęp do imagineskopii ze sformułowanym pojęciem pendu powinien znaleźć poczesne miejsce na półce z książkami obok: Parkinson's Law: The Pursuit of Progress, Śledź Otrembus Podgrobelski zaś w panteonie wielkich razem z Cyrylem Northcotem Parkinsonem i Edwardem Murphym.

Miej szczyptę fantazji - powiększysz wyobraźnię!