Jak poznać Suwalszczyznę? Subiektywny przewodnik po krajobrazach przyrodniczo-kulturowych

Stawiając kropkę na końcu tej książki, byłem już spakowany. Kilka godzin po tym, jak skończyłem ubierać moje myśli w słowa, kolejny raz w ciągu krótkiego czasu ruszyłem na Suwalszczyznę. Każda okazja jest dobra, a napisanie książki to naprawdę solidny pretekst. Pojechałem, nie bacząc na pogodę. Chciałem jeszcze raz skonfrontować to, co napisałem, z rzeczywistością. Planowałem sprawdzić, czy się nie pomyliłem.

Odpowiedzi na moje rozterki i pytania przyniósł wiatr. Ogromny spokój ogarnął mnie na widok bezkresnych pól, nad którymi tego wiosennego dnia wisiały ciężkie chmury. W ciągu zaledwie półgodziny przeżyłem wszystkie cztery pory roku. Z czarnej niczym smoła chmury najpierw lunął deszcz, a po chwili sypnął śnieg. To wszystko przyprawił wiatr, a na deser wyszło słońce. O czym szumiał wiatr w mojej głowie?

Stojąc pośrodku suwalskich pól, poczułem się całkowicie bezradny i jednocześnie wolny. Przepełniało mnie szczęście, bo wiedziałem, że zgodnie z założeniem udało mi się napisać książkę prosto z serca.

Suwalszczyznę poznaję od wielu lat. Wiem, że ten proces nigdy się nie skończy. Ilekroć mijam Suwałki i znikam gdzieś między Ejszeryszkami a Poszeszupiem-Folwarkiem, czuję, jakbym na nowo odkrywał Amerykę. Tym zachwytem chcę zarazić innych i dlatego odważyłem się napisać książkę o tym, jak poznać Suwalszczyznę. Nie podaję na to konkretnego i jasnego przepisu. Nie robię tego, bo on nie istnieje i tak naprawdę każdy odkrywa ten region po swojemu. Książka jest nie tylko przewodnikiem po oczywistych atrakcjach, ale przede wszystkim stanowi zaproszenie do poznania tej krainy w całkiem inny sposób. Mam nadzieję, że roznieci ona ciekawość i chęć poznania tego zakątka Polski. A jestem przekonany, że warto!