Listy. Wybór

Listy z lat 1810–1837 składają się na swoistą autobiografię – czy raczej autoportret – Giacoma Leopardiego (1798–1837), w której splatają się wszystkie jej najważniejsze wątki; konflikt z rodzinnym środowiskiem, rozpaczliwe dążenie do usamodzielnienia się, choroba, kompulsywna praca intelektualna ponad siły, poczucie odrzucenia, rozczarowanie Rzymem, gdzie w końcu udaje mu się wyjechać, powołanie literackie, lęk przed przeciętnością. Tradycyjny wizerunek cierpiącego poety, skarżącego się na swój los, tak nieznośnie trwały mimo coraz pełniejszego dostępu do jego dzieł, musi w świetle tych listów ulec rewizji. Wyłania się z nich wprawdzie pisarz owładnięty poczuciem nicości, przekonany o nieszczęśliwości własnej i powszechnej, lecz również wielbiciel piękna, literatury, złudzeń, długo aspirujący do intensywności życia i emocji.