Słuchając hologramu. Cielesność wirtualnych...

„Książka Słuchając hologramu. Cielesność wirtualnych zespołów animowanych jest efek­tem fascynacji ruchem i cielesnością ? dwoma podstawowymi cechami sztuki animacji i muzyki. Niniejsza praca jest także wyrazem chęci wypełnienia i usystematyzowania pewnych luk w historii i teorii muzyki popularnej, stanowi próbę odpowiedzi na py­tanie o miejsce ciała artysty w doświadczeniu muzycznym […]. Zespoły wirtualne to zjawisko trudne do jednoznacznego określenia i przez to trudne do uchwycenia. To grupy i artyści, którzy nie istnieją jednoznacznie w rzeczywistości. Są bytami zmedia­tyzowanymi, których twórczość nierozerwalnie związana jest z medium ich prezenta­cji. To zarówno fikcyjne zespoły opisane w literaturze, grupy muzyczne występujące na potrzeby filmów i seriali, jak i bohaterowie gier muzycznych, ale także grupy ani­mowane i to na nie zwróciłem swoją uwagę. W polu mojego zainteresowania znalazły się więc zespoły, w których wszyscy artyści są reprezentowani przez formy graficzne i animowani różnymi technikami artystycznymi […]. Jeżeli koncerty grup muzycznych mogą powiedzieć nam coś więcej o nas samych jako o odbiorcach i uczestnikach kul­tury współczesnej, to wydaje mi się, że właśnie dzięki występom zespołów animowa­nych jesteśmy w stanie na nowo i na nowych zasadach doznawać cielesności i jedno­cześnie zatracić ją w muzyce, która może jawić się jako somatoestetyczny fenomen”.(Ze Wstępu) Konrad Sierzputowski ? kulturoznawca i muzy­koznawca. Doktorant w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydzia­le Polonistyki UJ. Publikował między innymi w „Przeglądzie Kulturoznawczym” i „Kulturze Popularnej”. W 2017 roku prowadził badania na Columbia University Department of Music w Nowym Jorku. Pomysłodawca i organizator Ogólnopolskiej Konferencji Popular Music Stu­dies „MUTE”. Zajmuje się somatoestetyką wy­darzeń muzycznych i zjawiskiem ucieleśnienia w muzyce popularnej oraz kolekcjonowaniem muzycznych kuriozów XX i XXI wieku.