Starucha. Gołoborze. Tom 3

„Starucha” to nie tylko pożegnanie z ukochanymi postaciami, ale również zaproszenie do świata, w którym słowiańscy Bogowie nie przestają kształtować losów ludzi. Przeczytaj i pozwól, by ta epicka historia przeniosła cię tam, gdzie magia i rzeczywistość przeplatają się w niezapomniany sposób.

Trzeci tom Gołoborza to książka, której potrzebowali miłośnicy literatury ze słowiańskimi motywami, ale też absolutnie wszyscy, którzy są fascynatami przedchrześcijańskiej słowiańskości. To nie tylko rozrywka, lecz także możliwość spojrzenia na słowiańską społeczność i wyciągnięcie ciekawych wniosków. Dla mnie – najważniejsza powieść tego roku.

Wiecie, co będę musiała zrobić przez tę książkę?! Poprawić wpis o dziesięciu najlepszych slavic bookach wszech czasów… Tak że wiecie, co to znaczy: Panna. Gołoborze – to lektura obowiązkowa.

Gołoborze w wyraźny sposób przedstawia czytelnikowi zmiany religijne i światopoglądowe, jakimiały miejsce na naszych ziemiach w czasie chrystianizacji. Na kanwie wydarzeń historycznych, które są tłem książki, autorka roztoczyła opowieść o codziennym życiu ludzi zamieszkujących okolice Łysej Góry. Ich dylematy, problemy, walkę o wiarę swoich przodków. Opowieść tak zgrabnie napisaną, że dosłownie otacza ona czytelnika aurą rzeczywistości.

Gołoborze. Matka przenosi nas w magiczny świat słowiańskich legend i średniowiecznych zamczysk. Ale to nie wszystko! Matka to także historia o sile, miłości i przeznaczeniu kobiet, które w czasach dominacji mężczyzn i nowej religii odkrywają w sobie pradawną moc. Przygotujcie się na fascynującą podróż w przeszłość, pełną magii, emocji i niezapomnianych chwil.

Autorka Panny. Gołoborze oparła powieść na rzetelnych informacjach o słowiańskich wierzeniach. Jednocześnie potrafiła świetnie zbudować nastrój pozazmysłowej tajemniczości. Szczegółowo opisała rytuały, przesądy i mity Słowian. Wydarzenia nadnaturalne umiejętnie wplotła w codzienność mieszkańców wioski. Z bohaterami książki przeżyłam emocjonujące i magiczne chwile, dlatego z czystym sumieniem polecam tę lekturę wszystkim wielbicielom słowiańskiej fantastyki.

Mogę śmiało stwierdzić, że Panna. Gołoborze to najbardziej słowiańska powieść, jaką do tej pory czytałam. Jest cudowna! Kiedy poznawałam losy bohaterek, czułam ogromną więź z naszymi przodkiniami. Moja słowiańska dusza rozpływała się, była u siebie. Czytając, przypominałam sobie powiedzenia babć, ich dawne opowieści. Po raz kolejny zobaczyłam, jak wiele elementów z wierzeń słowiańskich pojawia się w Kościele.

Pannę. Gołoborze czyta się naprawdę świetnie! Z zapartym tchem obserwujemy, jak stara wiara ściera się w nierównym boju z klasztornymi dzwonami, wojami Bolesława i coraz bardziej zdecydowanymi działaniami benedyktynów. Możemy kibicować tym wyznawcom Lelów i Polelów, boga śmierci Welesa, matki ziemi Mokosz i gromowładnego Peruna i cały czas mieć nadzieję, że magia nigdy nie zniknie z naszego świata.