Domy z papieru

Krystyna Jarocka w swojej powieści „Domy z papieru” zabiera czytelników w podróż przez zawiłe ścieżki życia codziennego w okresie przemian ustrojowych w latach osiemdziesiątych, odsłaniając zarówno groteskową rzeczywistość, jak i osobiste dramaty bohaterów. Książka jest swoistą mozaiką pełną szczegółowych opisów, dynamicznych dialogów i przenikliwych obserwacji, które wnikają głęboko w ludzką psychikę.

Bohaterowie powieści to zwykli ludzie mierzący się z trudami codzienności: brakami materialnymi, nierównościami społecznymi, zależnością od układów i protekcji, a także skomplikowanymi relacjami rodzinnymi. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia kobiety, która próbuje godzić życie zawodowe i rodzinne, a także walczy o stabilizację w świecie pełnym absurdów. Powieść przenosi nas do czasów, w których każdy dzień był walką o przetrwanie, ale i momentem pełnym drobnych radości i nadziei.

Autorka z niezwykłą lekkością balansuje między realizmem a satyrą. Opisy są plastyczne, a język  barwny, miejscami ironiczny, co w połączeniu z dynamiczną akcją sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem.

Krystyna Jarocka nie unika trudnych tematów, jak korupcja, trudności ekonomiczne czy problemy zdrowotne, a jednocześnie daje czytelnikowi okazję do śmiechu przez łzy, dzięki wnikliwym obserwacjom i ciętemu humorowi.

„Domy z papieru” to także uniwersalna opowieść o dążeniu do lepszego jutra, sile rodziny i zmaganiach z własnymi słabościami. W tle przewijają się tematy moralności, odpowiedzialności społecznej oraz pytania o granice kompromisów, które jesteśmy w stanie zaakceptować.

Powieść ta otrzymała wyróżnienie w 2022 roku w Instytucie Literatury w Krakowie w konkursie “Pokolenie Solidarności”.

Zapraszam do lektury opisu tamtych lat, pełnych nadziei, ale i rozczarowań.

Autorka o sobie:

Urodziłam się w Paryżu. Skończyłam filologię polską. Od kiedy pamiętam, literatura była moją pasją. Debiutowałam w poznańskim „Nurcie” fragmentem prozy w roku 1967. Brałam udział i byłam nagradzana w konkursach literackich: I nagroda w dziedzinie poezji i III w prozie w ogólnopolskim konkursie „Nad Kamienną” wyróżnienie „O Laur Miedzianego Amora” III nagroda za powieść „Wędrowne ptaki”, która była owocem doświadczeń z dzieciństwa, wydana w zbiorze „Z tamtej strony drogi” przez Wyd. Spółdzielcze w 1989 r. II nagroda za „Oazę” w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie „O Bursztynowy Kwiat Magnolii” w 1987 r. Zdobywałam również nagrody w licznych konkursach poetyckich i literackich organizowanych lokalnie. Drukowałam też drobne opowiadania w gazetach o profilu literackim i społecznym. Niektóre z nich znalazły się w obecnie wydanym zbiorze „Czarne i złote”. W sprzedaży jest również tom opowiadań „Kocie szlaki”. Pod koniec 2018 roku wydano powieść „Tygiel”. Rok później ukazała się w księgarniach internetowych moja następna powieść „Sprzężenie zwrotne”,a także saga „Medea z kraju Lechitów” oraz opowieść biblijna „Samotność”. Jedyna pogodna opowieść (bo moje pisarstwo jest nieco mroczne) to „Rękopis znaleziony na strychu,” wyróżniona zresztą w wydawnictwie Poligraf, która jest w księgarniach internetowych i na stronach Empiku. Ostatni utwór pt. „Dawid” został wydany w 2022 roku przez wydawnictwo „Borgis”. Jest to coś w rodzaju psychologicznego rozliczenia się króla Dawida z życiem na łożu śmierci. Zafascynowała mnie ta postać nie tylko ze względu na jego niezwykłą karierę z pastuszka na władcę, ale głównie na fakt, że był poetą. Wydałam też tomik wierszy pt. „Labirynty”. Tom „Opowiadania z Pchlego Targu” wydany przez wydawnictwo Astrum już trafił do księgarń, podobnie jak „Pamiętne lata”. Te ostatnie mogę uznać, podobnie jak „Rękopis znaleziony na strychu” za utwór pogodny. Opinie o moim pisarstwie można znaleźć w sztukator.pl Stowarzyszeniu oceniającym utwory literackie i propagującym je na rynku.Krystyna Jarocka