Gra szklanych paciorków

Podróż w głąb sensu ludzkiego istnienia i moralności. "Gra szklanych paciorków" to niezwykła opowieść jednego z najbardziej cenionych pisarzy, który nie stronił od trudnych tematów egzystencjalnych. Ostatnia powieść Hermana Hesse zabiera czytelników w odległą przyszłość, do znajdującej się w Europie prowincji Kastalia. W tym niezwykłym miejscu całe życie skupia się na rozwoju intelektu, a inteligencja jest tam najcenniejszą wartością. Wszelkie pozostałe elementy nowoczesnego świata są w niej zminimalizowane tak, jak to tylko możliwe. W Kastalii znajduje się zakon, prowadzący nauki dla chłopców i zajmujący się tytułową grą w szklane paciorki. Gra ta jest niezwykle skomplikowana i wymaga wielu lat intensywnej nauki, aby pojąć jej zasady. Głównym bohaterem powieści jest wysoko postawiony członek zakonu, Józef Knecht. Jego niezwykła mądrość pozwala mu na zdobywanie kolejnych zaszczytów w organizacji, lecz powoduje także ogromne rozterki nad własną rolą w społeczeństwie. Hesse w "Grze szklanych paciorków" nawiązuje do wielu cenionych myślicieli swoich czasów, takich jak Mann i Nietzsche, kreatywnie nazywając postaci swojej powieści mianami nawiązującymi do wydarzeń z ich życia. W powieści nie brak także aluzji do kultury greckiej i prywatnego życia autora. Jest to tekst o niezwykłej głębi, pełny ukrytych sensów, pozwalających na różnorodne interpretacje. Hermann Hesse (1877-1962) był niemieckim poetą, eseistą i powieściopisarzem, który w 1946 roku został nagrodzony nagrodą Nobla. Jego najsłynniejsze dzieła to "Siddhartha" oraz "Wilk stepowy". Autor w młodym wieku wstąpił do protestanckiego seminarium, co skończyło się dla niego traumą, a w późniejszych latach zmagał się z depresją. Nigdy nie uciekał od tematów ważnych i trudnych, które przedstawiał bardzo kompleksowo, stosując nawiązania do różnych kultur i światopoglądów. Pisarz ten otwarcie sprzeciwiał się nacjonalizmowi i działaniom militarnym Hitlera oraz antysemityzmowi.