Kosogłos. Igrzyska śmierci. Tom 3

Suzanne Collins w tym podsumowującym tomie trylogii dokonała nie lada wyczynu - ostatnia część okazała się najlepszą. To piękna, złożona i inteligentna powieść, która na każdym poziomie jest autorskim sukcesem.

Kosogłos jest bardziej sentymentalny niż poprzednie dwa tomy trylogii, ale też bardziej brutalny i krwawy i, zważywszy na czyny i doświadczenia bohaterów, jest najbardziej antywojenny. Nie tak bardzo jednak, żeby odwrócić uwagę czytelnika od zakończenia, które jest niemal tak szokujące, a w każdym calu tak oryginalne i prowokujące do myślenia jak Igrzyska śmierci.

Jest w tych książkach ostra satyra na kulturę celebrytów, bezmyślnych tabloidów i dekadentyzmu, jest i krucjata nastolatków próbujących ocalić świat. Jednocześnie trylogia opiera się naszemu głodowi prostych definicji dobra i zła, naszej sentymentalnej tęsknocie do spraw wartych zachodu, naszemu pożądaniu prostych zakończeń, a nawet bohaterów, których nie chcielibyśmy widzieć zabitych, torturowanych i poturbowanych.

Zwolennicy trylogii z zadowoleniem odkryją, że Kosogłos jest tak złożony i fantastyczny jak Igrzyska śmierci i W pierścieniu ognia. Collins przeniosła brutalność na wyższy poziom w trzymającej w napięciu fabułę, gdzie Katniss próbuje wypełnić swoją misję, ochronić matkę i siostrę i wreszcie wybrać między dwiema wielkimi miłościami.