Czas niesprawiedliwych. Zapisane w pamięci

"Czas niesprawiedliwych" to oparta na faktach opowieść o losach grupy przyjaciół z Żoliborza podczas II wojny światowej.

Lata 20-ste XX wieku. Kilka rodzin z różnych zakątków Polski przeprowadza się na warszawski Żoliborz. Poznają się dzięki dzieciom, które spędzają czas na wspólnych zabawach, co sprawia, że więzy między ich rodzicami również zaczynają się zacieśniać. Dziewczynki rozpoczynają naukę w Liceum Sióstr Zmartwychwstanek, a chłopcy w większości w Liceum im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Nadchodzi 1 września 1939 roku. Poprzez radio płyną groźne, ale pełne zapału słowa prezydenta Starzyńskiego... Przyjaciele od wspólnych zabaw na skwerze w Parku Żeromskiego, dzisiaj już ludzie praktycznie dorośli, nie mają zamiaru pogodzić się z okupacyjną rzeczywistością po upadku kampanii wrześniowej. Rozpoczynają działalność w konspiracyjnym podziemiu. Jednak lata wojny to czas niesprawiedliwych: czas nie tylko bohaterów, ale zdrajców i donosicieli. Wkrótce kilkoro z dawnych, beztroskich dzieci z Żoliborza trafi do Oświęcimia. Jedynie nielicznym dane będzie przeżyć wojnę. "Czas niesprawiedliwych" to pełna dramatycznych wydarzeń i wartkiej akcji powieść z czasów II wojny światowej. Z jej kart poznamy jednak również codzienne życie mieszkańców Żoliborza w latach poprzedzających wojnę oraz po jej zakończeniu. To historie ludzi, którzy byli pierwszymi mieszkańcami nowej dzielnicy Warszawy; tych, którym miejsce to zawdzięcza swój klimat. Bo książka Elżbiety Jodko-Kuli to powieść w dużym stopniu oparta na prawdziwych wydarzeniach. Podczas jej pisania autorka skorzystała z wielu źródeł historycznych. Były to między innymi dokumenty z archiwum obozu Auschwitz, raporty rotmistrza Witolda Pileckiego, dokumentacja Archiwum Historii Mówionej, Archiwum Miasta Stołecznego Warszawy na Krzywym Kole i w Milanówku, Archiwum Akt Nowych oraz liczne inne dokumenty związane z czasami wojny i okupacji. Ważnym źródłem inspiracji była też historia rodziny samej pisarki.

Elżbieta Jodko-Kula tworzy sztuki teatralne oraz powieści i opowiadania dla młodzieży i dla dorosłych. Z zawodu jest pedagożką i socjoterapeutką. W swojej twórczości nierzadko mierzy się z życiorysami postaci historycznych. Przykładem są choćby książki "Maria Piłsudska. Zapomniana żona" oraz "Ostatnia miłość Marszałka. Eugenia Lewicka".