Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych...

Wszystkie postaci z tych dramatów wygenerowały się w mojejwyobraźni, jakbym była nie człowiekiem, lecz wielomacicznąhumanoidalną kreatywnicą, dającą życie giganto-matką, czerpiącąze źródła niekończącej się płodności.Nie wydaje wam się bezwstydne, że tak wprost mówię o tym,co wypłynęło z mojego wielomacicznego brzucha?Mówię wprost, bo jestem już u kresu sił. Któregoś dnia obudzę siępod troskliwą opieką pielęgniarek, które będą mówiłypani Małgorzato, te czterdzieści cztery pigułki po porannej kawiepoprawią pani nastrój i nie będzie pani usiłowała już więcejpozbawić się życia, wydłubując swoje serce łyżeczką po kawałku.Może tak będzie, a może zamieszkam w chatce na Grenlandii i będęopowiadać swoje historie kamykom oraz fokom, i dla nich się będęrozszczepiać? A może zakopię wszystkie swoje macice, a oneprzebiją się przez środek ziemi i wybiją w Nowej Zelandii podpostacią jagód, które zje przechodząca Maoryska w ciąży Podwudziestu latach niepojęty wysyp maoryskich talentów zaskoczyświat. Kiaora.