Papież sztuk. Kłamca. Tom 2.8

Kiedy miałem siedem czy osiem lat, jedną z moich ulubionych zabawek była... stolnica. To na niej rozkładałem się z plasteliną, na niej budowałem zamczyska, jaskienie, lasy i welkie miasta. Plastelina dzieliła się na tę nową, jeszcze nie zużytą, w różnych kolorach, z której robiłem bohaterów, i tę wymieszaną, szaroburą, z której budowałem tych złych i wszyskie lokacje.

Zwykle bawiłem się sam, ale gdy przyjeżdżał mój dziadek, wtedy wszystkowchodził na wyższy level, bo szykowaliśmy bitwy. Dziadek świetnie posługiwał się plasteliną, potrafił lepić superfigurki. Ja, no cóż, próbowałem. Dziadek był fanem "Trylogii" Sienkiewicza, węc po jego stronie sali Kozacy, szlachcice, armaty, a po mojej kamienne ludy z "Niekończącej się opowieści", postaci z "Gwiezdnych wojen", duzi i mali żołnierze, a czesem nawet samoloty. No i nie zgadniecie, kto zawsze wygrywał!

Dwadzieścia lat później zobaczyłem scenę otwarcia "Toy Story 3", gdzie zabawki ze wszystkich światów uczesniczą w brawurowym napadzie na pociąg. Ależ to było cudowne! Wtedy też zrozumiałem, że James Bond się mylił. Bo czasem wystarczy wymieszać, a... wstrząśnie się samo.

Tak powstała ta książka.

Ćwiek, wychodząc poza klasyczne ramy literackiego sposobu opowiadania, w lekki i przyjemny sposób uświadamia, jakie możliwości tkwią w popkulturze i wykorzystuje wręcz pełne spektrum jej dokonań.