"Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka" to kompendium wiedzy o zaburzeniach mowy i metodyce działań korekcyjnych.O tym, że zaburzenia mowy potrafią bardzo uprzykrzyć życie, wiedzą doskonale wszyscy, których ten problem dotknął. Oczywiście istnieją o wiele bardziej poważne utrudnienia w komunikacji, nie znaczy to jednak, że zaburzenia takie można bagatelizować. Mają one wpływ nie tylko na wizerunek, na postrzeganie danej osoby przez otoczenie. Mogą silnie oddziaływać (w sposób negatywny) na poczucie własnej wartości czy pewności siebie. Znacznie potrafią również utrudnić czy to edukację, czy to funkcjonowanie w życiu zawodowym.Powszechne jest też niestety przekonanie, że zaburzenia artykulacyjne zawsze dają się łatwo scharakteryzować, po czym można podjąć odpowiednie kroki celem ich wyleczenia. Tymczasem mamy tu do czynienia ze zjawiskiem zarówno złożonym, jak i wieloaspektowym. Proces terapeutyczny może być długi, żmudny i wiąże się często z ogromnym wysiłkiem.Zaburzenia artykulacyjne określa się zazwyczaj mianem dyslalii. Dyslalie mogą przybierać różną postać, a określenia używane do ich opisu często są nieprecyzyjne. W procesie diagnostycznym należy więc ostrożnie posługiwać się kryteriami oceny i odpowiednią terminologią. Terminologia ta, co ciekawe, została opracowana przez foniatrów już prawie dwieście lat temu. Świadczy to bez wątpienia o doniosłości problemu, o tym, że już nasi odlegli przodkowie podejmowali próby leczenia tego typu zaburzeń.Gros treści niniejszej książki zostało poświęcone metodyce wywoływania głosek i wprowadzania ich do większych struktur językowych. Czytelnik znajdzie tu szczegółową klasyfikację wad wymowy oraz charakterystykę wad artykulacji. Sporo miejsca poświęciła autorka tematyce badania wad wymowy i działaniom korekcyjnym. Omówiła zagadnienie programowania terapii w dyslalii, a poszczególne zaburzenia zobrazowała za pomocą studiów przypadku.
Aby napisać i opublikować recenzję musisz się zalogować.