Szlag mnie trafił

Atrakcyjna kobieta, matka dwóch synów, przebojem idzie przez 39 lat życia – od najmłodszych lat wie, że wszystko trzeba samemu wyszarpać, bo nikt nic nie daje za darmo. Ma niezłą pracę, dom wypełniony śmiechem dzieci, paru przyjaciół. I w jednej chwili wszystko traci. Zatrzaśnięta w pancerzu własnego nieruchomego ciała krzyczy z rozpaczy i bólu, ale nikt jej nie słyszy. Co spowoduje, że jej mały palec drgnie? Komu zawdzięcza, że staje na nogach? Co dalej, jak teraz ma żyć?


Trudno oderwać się od tej historii. Jest tu pełnokrwista bohaterka, wartka akcja i samo życie pełne dobrych i złych zaskoczeń.

Książka o tym, jak nie licząc się z życiem, można się trochę przeliczyć. I o sile życia drzemiącej w człowieku. I o przemianie. I o cudzie – nie! Cudów nie ma, trzeba na nie zapracować. Zdarzają się za to cudowni ludzie wokół. I podli też.

Poza tym o udarze. Dlaczego Ciebie ma ominąć. I o tym, co w życiu jest ważną pierdołą. A przede wszystkim o odpowiedzialności za własne życie – teraz, a nie dopiero kiedy zdarzy się nieszczęście.



Łukasz Grass

Autor książek: . Dziennikarz (m.in. redaktor naczelny Business Insider Polska, TVN24, TOK FM). Historia, którą opisał w powieści biograficznej „Najlepszy” doczekała się również ekranizacji. Obraz Łukasza Palkowskiego pod tym samym tytułem zdobył aż pięć nagród na FPFF w Gdyni. Książka Grassa wskoczyła na listę bestsellerów Empiku. W ciągu kilku miesięcy od ukazania się na rynku sprzedało się ponad 50 tysięcy egzemplarzy.

Łukasz Grass jest również założycielem Akademii Triathlonu, największego w Polsce portalu dla amatorów tego sportu. Sam uprawia tę dyscyplinę, startując na dystansach Ironman (prawie 4 km pływania, 180 km jazdy rowerem i 42 km biegu).

www.akademiatriathlonu.pl

www.lukaszgrass.pl



Monika Michalak

Bohaterka tej książki w wieku 39 lat dostała bardzo poważnego udaru niedokrwiennego pnia mózgu, co na wiele miesięcy przykuło ją do łóżka. W konsekwencji rozwarstwienia tętnicy kręgowej lewej i podstawnej doznała czterokończynowego porażenia, tzw. zespołu zamknięcia. Mogła jedynie mrugać oczami i przez 4 miesiące tylko tak porozumiewała się z lekarzami i najbliższymi. Jedno mrugnięcie oznaczało NIE, dwukrotne TAK. „Czułam się jak ciało do eksperymentu” – tak Monika opisuje swoje odczucia. Część lekarzy nie dawała jej szans na przeżycie. Uratowały ją niezwykła wola walki i długa rehabilitacja. Dziś Monika mówi, chodzi i działa na rzecz osób po udarach w ośrodku rehabilitacyjnym Leonardi w Szymanowie pod Warszawą.


Monika Michalak doznała udaru 29 października 2014 roku w Światowy Dzień Udaru Mózgu ustanowiony przez World Stroke Organization w 2006 roku.