Kościoły drewniane w Polsce

Drewniane świątynie stanowią ważny element krajobrazu architektonicznego Polski. W połowie wieku XIX w Europie Środkowej budownictwo drewniane było traktowane wręcz jako architektoniczna manifestacja tożsamości narodowej, a jednocześnie gwałtownie malała liczebność tych obiektów. Polskie sakralne budownictwo drewniane uległo więc swoistej mitologizacji, być może z tego powodu wzbudza nadal w naszym kraju wiele emocji i zainteresowania.

Najstarsze zachowane kościoły drewniane na ziemiach polskich pochodzą z XV i XVI wieku. Prezentują jednolite rozwiązania architektoniczne, wypracowane i udoskonalane w poprzednich stuleciach. Są drobną częścią dawnego krajobrazu sakralnego budownictwa drewnianego w Polsce.

Niemniej jednak Autorowi, profesorowi Piotrowi Krasnemu udało się niełatwe zadanie wybrania około 60 reprezentatywnych przykładów tego budownictwa. Lista świątyń, które Autor przedstawia, jest dobrana w przemyślany sposób i reprezentatywna dla dorobku drewnianej architektury sakralnej w Polsce. Obejmuje ona także mniej znane, ale z pewnością zasługujące na popularyzację budowle z XIX i XX wieku. Autor nie skupił się na budowlach z południa Polski, dowartościowanych wpisaniem części z nich na listę UNESCO, ale poszukał interesujących przykładów na terenie całego kraju. Obok kościołów o szczególnie wysokiej klasie artystycznej prezentuje również świątynie spełniające specyficzne funkcje i dostosowane do nich kształtem architektonicznym.