Ruchome cele. Eseje umyślne z lat 1982-2004

"Ruchome cele" Margaret Atwood to zbiór 51 esejów, które powstawały na przestrzeni ponad 20 lat. Dwukrotna laureatka Bookera, wymieniana jako jedna z kandydatek do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, nigdy nie napisała autobiografii. Jednak w swoich esejach, pisząc o literaturze i innych zagadnieniach, jednocześnie pisze o sobie. Nie bez kozery o "Ruchomych celach" mówi się jako o kluczu do twórczości Atwood.

Światową sławę kanadyjskiej pisarce przyniosła zekranizowana "Opowieść podręcznej". Atwood nie jest jedynie powieściopisarką. Tworzy poezję, pisze scenariusze filmowe oraz zajmuje się krytyką literacką i filmową. Jednak to właśnie w powieściach zaczytują się jej czytelnicy. A mają z czego wybierać: od science fiction po sagi historyczne, a nawet książki dla dzieci. Z esejów możemy dowiedzieć się m.in. tego, jak powstawały najsłynniejsze książki Atwood. Dlatego po książkę powinni sięgnąć miłośnicy twórczości pisarki.

W każdym z esejów autorka zdradza też nieco o sobie. O sposobie, w jaki patrzy na literaturę oraz świat i jego problemy. Atwood pisze o książkach i pisarzach (m.in. o twórczości Ryszarda Kapuścińskiego). Swoją uwagę skupia też na feminizmie i zagadnieniach związanych z ochroną środowiska.

Eseje z tego zbioru to subiektywne i bardzo osobiste spojrzenie na dany temat. Są próbą uchwycenia słowami tego, co najważniejsze, zlokalizowania tytułowego ruchomego celu. Każdy z utworów to przejaw erudycji i wszechstronności Atwood. Nie zabraknie w nich też ironii, dystansu, humoru oraz autorefleksji nad własną twórczością.

Po "Ruchome cele. Eseje umyślne z lat 1982-2004" powinni sięgnąć miłośnicy twórczości Margaret Atwood i literatury pięknej. To lektura dla wszystkich, którzy szukają wielowymiarowej i wszechstronnej książki, będącej jednocześnie zagadką intelektualną. To także książka dla czytelników szukających ciekawych refleksji na temat literatury i pisania w ogóle.