Z miłości? To współczuję

"Z miłości? To współczuję", reporterski debiut Agaty Romaniuk, to najlepszy przewodnik po duszach ludzi uwikłanych w wielowiekowe tradycje.

Oman to jeden z najbardziej egzotycznych krajów Bliskiego Wschodu. Leży u brzegów Zatoki Perskiej i można w nim cieszyć oczy wszystkimi urokami orientu. Jednak baśniowe pozory nie powinny w tym wypadku przesłonić rzeczywistości, w jakiej żyją współcześni obywatele tego muzułmańskiego państwa. To kraj, w którym zarówno kobiety, jak i mężczyźni skrywają namiętności pod diszdaszami i abajami korzystając przy tym z Tindera w tajemnicy przed całym światem. Tutaj nadal powszechne są małżeństwa aranżowane. Do przedślubnego kontraktu warto wpisać sumę, jaką otrzyma żona za urodzenie każdego dziecka. A i obietnice finansowania przez męża studiów medycznych żony nie rzadko trafiają do treści tychże umów. W Omanie nadal pokutują wielowiekowe przesądy. Powszechna jest praktyka zaszywania się przez kobiety przed ślubem. W ten sposób fakt, że straciły już dziewictwo ma szansę nigdy nie ujrzeć dziennego światła... "Z miłości? To współczuję" to znakomity reportaż, którego bohaterami są ludzie żyjący współcześnie, uwikłani przy tym w matni wielowiekowej tradycji. Mając coraz szerszy dostęp do wytworów kultury Zachodu, wiedząc o możliwości innego życia, o innej, bardziej swobodnej obyczajowości, wielu z nich żyje w nieustannym konflikcie z sobą, swymi bliskimi i kulturą, w której dorastali. Czy gdzieś tutaj jest miejsce na miłość? Otóż tak. W kraju, gdzie życie w dużym stopniu reguluje surowa obyczajowość i religijne nakazy, wiele młodych, zakochanych par ucieka spod kurateli rodziców i prosi o błogosławieństwo samego władcę, sułtana Kabusa Ibn Sa'ida. Książka ta to przepełniony wrażliwością reportaż autorstwa Agaty Romaniuk. Opowiedziane na jego kartach historie ludzi, których życie skomplikowała miłość, tradycja i religijne czy obyczajowe nakazy, tworzą jedyną w swoim rodzaju mozaikę ludzkich losów. Reportaż ten ukazał się nakładem Wydawnictwa Poznańskiego.

Może nie jest to najlepszy przewodnik po Omanie, ale na pewno najlepszy po omańskich duszach, namiętnościach, skrywanych marzeniach i tym wszystkim, co jest przed turystami schowane za fasadą świata islamu. Agata Romaniuk przebija ten mur i prowadzi nas na granicę prawa szariatu. Świetne historie, świetny język, świetny reporterski debiut.

Cezary Łazarewicz

„Z miłości? To współczuję” jest świeżym, oryginalnym i naprawdę świetnym reporterskim głosem, w którym szacunek do innej kultury współgra z umiejętnością wydobywania z opisu czegoś, co jednocześnie może być czułe i złościć.

Jarosław Czechowicz