Lepidoptera

“Lepidoptera” to poetycka opowieść o przemianie, wyzwoleniu z łańcucha ograniczeń i wzorców z czasów dziecięcych i czasów młodości, a także skutków fizycznej przemocy i nadwrażliwości sensorycznej. Bohaterka niczym motyl przeobraża się w świadomą jednostkę, w której życiu szczególną rolę odgrywa natura i coś, co możemy nazwać współczesnym szamanizmem. Ten proces dobrze oddają tytuły poszczególnych części “Lepidoptery”: larwa-korzenie, poczwarka-bunt i imago-owoc. Niech te wiersze kotłują się w głowie czytelnika niczym drogocenne motyle. *** spowiadam się Bogu Wszechmogącemu że mnie kochano twardą dłonią gdy nie tańczyłam jak mi zagrał człowiek choć bliski to daleki wyznaję głośno przewinienia tych co mnie wzięli na pustkowiu za to że śmiałam być kobietą co zwiodło ich na pokuszenie w pierś się uderzam za tych wszystkich którzy mówili oto jestem i których potem brakowało kiedy nadeszła chwila próby moja niewina, moja niewina moja bardzo wielka niewina *** niektórzy powiadają że duże dziewczynki muszą zawsze być grzeczne nie przeklinać stojąc prosto przy ścianie na której zaznaczono dokąd wolno im sięgnąć gdy staną na palcach na mojej pełno cudzych kresek wytatuowanych siłą albo nożem ostrych słów bezczelnie rozmazuję je wierszem wypowiadam zaklęcie przenikam przez mur *** lubię dni gdy w moje okno puka niebo palcami słońca wygładza nierówności na szkle osusza wczorajsze krople deszczu i ślady po nich na brodzie i policzkach nawet kawa smakuje wtedy inaczej ekspres nie warczy tylko cicho szepce drzwi nie mają już w sobie judasza tylko dziurkę do bardziej przyjaznego świata