Ku przebudzeniu

Wspominając, marząc, obserwując naturę, toczące się dookoła życie i towarzyszące mu emocje, a także zastanawiając się nad swoją wiarą, autorka dociera do takiego momentu, w którym zauważa, że nic nie jest już takie, jakim jej się wcześniej wydawało. Czuje, jakby przebudziła się ze snu. Zaczyna postrzegać wszystko z zupełnie innej, wewnętrznej perspektywy. Dzięki temu zyskuje świadomość coraz silniejszego połączenia ze swoją własną duszą. Pokochanie siebie sprawa, że jej życie zaczyna obfitować w spokój, szczęście i radość. Swoim doświadczeniem pragnie dzielić się z czytelnikami. A nuż dostrzegą w tym przekazie drogowskaz ku własnemu przebudzeniu. Pasodoble rozjuszyła się harmonia wzięła na rogi okoliczności wdeptała w złość uporem nie daje szans pojednaniu mądry kto pierwszy obłaskawi byka Natchnienie sen układa mnie na dnie nocy mrok pączkuje strofami zrywam je w świetle latarni by rano nie zwiędły przebudzone Mniszek w koronce dmuchawca skryta tajemnica spiesz się z wiatrem uleci nim ją schwytasz Joanna Bojar-Antoniuk urodziła się w Warszawie, w 1992 roku ukończyła tutejszą Akademię Sztuk Pięknych i od tamtej pory na co dzień zajmowała się projektowaniem graficznym, a obecnie także malarstwem. "Ku przebudzeniu" jest jej drugim zbiorem wierszy, po wydanych w 2012 roku "Czterech porach lirycznych", i podobnie jak tamten, nie jest zbiorem przypadkowym, ale tworzącym zamkniętą całość.