Gdybym miała twoją twarz

Jeden z najgłośniejszych debiutów tego roku, który przenosi nas do oszałamiającego, futurystycznego Seulu. Lektura obowiązkowa.

Brutalna opowieść o czterech kobietach złapanych w sidła południowokoreańskiego konsumpcjonizmu robi naprawdę niesamowite wrażenie.

Podobnie jak Bong Joon Ho, reżyser nagrodzonego Oscarem filmu Parasite, tak i Frances Cha ukazuje społeczeństwo, w którym awans społeczny jest niezwykle trudny. A to, jak go postrzegają ubogie kobiety, jest śmiertelnie przygnębiające.

Gyuri, Miho, Ara, Sujin i Wonna pokazują, że może jednak warto pomyśleć o jutrze zamiast wyłącznie o dniu bieżącym.

Bohaterkom tej książki i wszystkim nam, kobietom, życzę, byśmy szacunku do siebie i swojej wartości szukały wewnątrz, w sobie, a nie w oczach świata. I nawet jeśli nie naprawiamy chirurgicznie swoich powiek tak często jak Koreanki, to współczesna wizja kobiecości jest i tak opresyjna.

Porywająca i szokująca powieść, która stanowi wgląd w życie młodych Koreanek.

O mierzeniu wartości kobiety miarą wyłącznie jej wyglądu. O podrzędnej roli kobiet wobec mężczyzn, szczególnie tych bogatych. O gigantycznych oczekiwaniach społecznych, które są właściwie niemożliwe do spełnienia, więc na pierwszy plan zaczyna wychodzić gra pozorów.

Przeczytajcie koniecznie, a przekonacie się, czy dziewczyny znalazły w ramionach przyjaciółek bezpieczną przystań? I czy w tym brutalnym i bezkompromisowym świecie można odnaleźć promyczek nadziei…?

Wspaniała! Takich książek szukam i wyczekuję. Wizja Seulu uzależnionego od idealnego piękna, gdzie operacje plastyczne są na porządku dziennym, zaintrygowała mnie i wciągnęła.

Literatura azjatycka zawsze była dla mnie pełna sprzeczności. Książka może być opisana zupełnie sprzecznymi określeniami. Radosna i smutna. Lekka i przygniatająca. Można ją połknąć i jednocześnie analizować każde słowo. Ta książka będzie dla wielu ulubieńcem. A przynajmniej mam taką nadzieję. Bo „Gdybym miała Twoją twarz” jest zdecydowanie warta Waszej uwagi.

To było mocne! To było dobre! Bardzo dobre! Świetna, poruszająca i przerażająca (!) powieść, która na długo zostanie w mojej głowie!

Nie dziwię się, że ta powieść zyskała taki rozgłos – autorka napisała o tym, co ją boli, co uwiera, co drażni we własnej kulturze, tym samym jej krytyka nabrała jeszcze większej głębi i dociera prosto do serca czytelnika.