Tbilisi. O Gruzji, ludziach i dziełach

W książce "Tbilisi. O Gruzji, ludziach i dziełach" Lech Kończak, zgodnie z tytułem, zajął się przede wszystkim stolicą Gruzji, bogatego w ciekawą historię kaukaskiego państwa z pogranicza Azji i Europy. Jednakże wartość i sens jego dzieła wykraczają daleko poza historyczne, geograficzne czy turystyczne fakty. W tym eseju autor skupił się przede wszystkim na ostatnich dwóch-trzech wiekach, co nie znaczy, że nie ma w niej nawiązań do czasów wcześniejszych. Gruzja bowiem przesiąknięta jest historią dawną - od schyłku starożytności - i niedawną, tak jak nową i starą architekturą, zadziwiającą mieszanką nowoczesności i zaściankowości w codziennym życiu czy w ogóle - skrajnościami i paradoksami. W końcu jedyny w swoim rodzaju jest nawet ich język oraz alfabet, którym się go zapisuje, a który powstał w starożytności w trzech różnych, nadal stosowanych wariantach. Swoje rozważania wplata Kończak pomiędzy opisy budynków, przyrody, wydarzeń i instytucji w Tbilisi, albowiem każdy element tego miasta ma w sobie tajemnicę. Na przykład związaną z którymś z ludów bądź narodów, jakie nim rządziły: arabów, persów, Ormian, Rosjan.

Lech Kończak to z jednej strony specjalista od Kaukazu, z drugiej skupiony na Gruzji dyplomata. Napisał między innymi książkę pt. "Czarna cerata Pirosmaniego. Życie i Twórczość gruzińskiego artysty". W Kaukazie zainicjował polską wyprawę archeologiczną. Odznaczany i w Warszawie, i w Tbilisi.