Limits - Styknie

Trefiyły mi sie do przekłodanio ôsprowki Tomasza Kamuselli. Te koncki na zicher niy som wicowne, fto wiy, możno to je kyns nojbardzij pesymistycznyj prozy, jakoście ôtok czytali. (Chocioż musza pedzieć, co przi "Zaś Nazod" mioł żech trocha szpasu.) Co je takigo ôszkliwego we świecie, ô kerym ôsprowio Kamusella? Nojbardzij chyba to, że to je gynau tyn som świot, na kerym żyjymy.

Kamusella - historyk ze szkockigo Uniwerzytejtu Saint Andrews (trzecigo nojstarszego i - wele "Wachtyrza" - drugigo nojlepszego we Wielgij Brytanii) - zno tyn świot aże za dobrze i mo świadomość, co terozki, kej prawie to czytocie, kajś ftoś łomie prawa inkszych ludziow. I wiy, co małowiela poradzymy z tym zrobiyć, nale katać bydymy siedzieć po cichu? Beztoż pado po angelsku, co kajś muszom być te "Limits", granice, kerych niy śmiymy przepasować, a po ślonsku - we godce swojigo Hajmatu - ryczy: "Styknie!" Styknie już łomanio praw myńszości, styknie mordowanio ludziow skuli pofyrtanych idyji, styknie tajlowanio ludzkości na lepszo i gorszo zorta. A jo rycza z nim, bo co inkszego nom ôstało? Styknie już traktowanio ślonskij godki, jynzyka, we kerym myśleli i godali nasze starziki, jak ańfachowyj gwary, z keryj idzie sie ino pośmioć. Fest bych chcioł, coby ta ksionżka trefiyła do ślonskich chaupow, a kole nij stoły inksze - ciynżke, poważne i mondre, bo przeca po ślonsku do sie pisać ô wszyskim.