Klasyka. Fatalne jaja. Diaboliada

Klasyka literatury rosyjskiej autorstwa Michaiła Bułhakowa teraz w podwójnym wydaniu. "Fatalne jaja" i "Diaboliada" to tytuły, które przyniosły mu znaczny rozgłos."Fatalne jaja" to utwór z gatunku science-fiction, stanowiący jednocześnie parodię powieści katastroficznej. Akcja powstałej w 1924 roku opowieści rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w 1928 roku. Profesor Włodzimierz Hippatiewicz Persikow wynajduje rodzaj skondensowanego promienia świetlnego o czerwonej barwie, mogącego przyspieszyć rozwój zwierząt i obudzić w nich wzmożoną chęć do prokreacji. Profesor przeprowadza doświadczenia na prostych organizmach żywych, poddając je działaniu czerwonych promieni. Wynalazca eksperymentuje w warunkach laboratoryjnych na amebach, jednak wiadomość o jego odkryciu szybko dociera do najwyższych władz, budząc nadzieję na pokonanie skutków zarazy, dziesiątkującej radziecki drób. Partyjni towarzysze delegują wysłannika, który ma za zadanie pomoc przy wylęgu kur. Poddaje on działaniu promieniowania jajka na prowincjonalnej fermie. Omyłkowa zamiana jaj prowadzi do niekontrolowanego rozmnożenia groźnych egzotycznych gadów (w tym anakondy zielonej), które opanowują kraj i niszczą wszystko na swojej drodze. Przed zagładą chroni państwo siła wyższa, niespodziewanie zsyłając na mordercze potwory atak mrozu.Utwór ten udowadnia, że Bułhakow jest mistrzem ironii. "Fatalne jaja" traktować bowiem należy jako satyrę na sytuację po rewolucji w Związku Radzieckim. Bułhakow po mistrzowsku przedstawia groteskowość świata porewolucyjnego. Podobnie jak w "Diaboliadzie", w przejrzysty sposób rozprawia się z absurdami otaczającej go rzeczywistości."Diaboliada" to opowieść o świecie biurokracji panującej w Związku Radzieckim. Głównym bohaterem utworu jest Korotkow, sowiecki urzędnik, który nieustannie boryka się z pełną absurdów machiną biurokracji, a wynagrodzenie za swoją pracę otrzymuje w zapałkach. Niszczycielska siła nieludzkiej administracji Związku Radzieckiego dosięga w końcu i Korotkowa. Gdy zostaje on zwolniony z pracy, nie radzi sobie z tą sytuacją emocjonalnie i zapada na ciężką chorobę psychiczną. W swoich urojeniach postrzega kraj jako piekło, w którym władzę we wszystkich urzędach przejmują diabły, co prowadzi do wywołania chaosu w państwie.Akcja "Diaboliady" toczy się bardzo szybko, brak tu szczegółowych opisów czy bliższej charakterystyki bohaterów. Z uwagi na sposób przedstawienia świata, utwór ten może być odczytany jako metaforyczny i groteskowy obraz rzeczywistości sowieckiej, której wynaturzenia i absurdy mogą doprowadzić człowieka do obłędu.Oba opowiadania przyniosły autorowi spory rozgłos, lecz jednocześnie sprawiły, że ówczesna władza nie była mu przychylna. Sięgnij po "Fatalne jaja" oraz "Diaboliadę" i przekonaj się, dlaczego. Tym, którym spodobały się opowieści Bułhakowa, polecamy największe jego dzieło - powieść "Mistrz i Małgorzata", która przenosi Czytelnika do Moskwy w latach trzydziestych ubiegłego stulecia.