Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika..

Książka ukazuje najróżniejsze sfery działań włoskiego futurysty, jednego z najważniejszych artystów międzynarodowej awangardy, malarza, rzeźbiarza, scenotechnika, architekta, grafika.Katalog prezentuje Prampoliniego jako prawdziwie wszechstronnego artystę, człowieka teatru, w którego świadomości i działalności w jakiejkolwiek ze sztuk pojawia się w tle cała sztuka.Poszczególne teksty przygotowane do ogłoszenia wyszły spod pióra wytrawnych autorów, poruszających się swobodnie w zakresie wybranej problematyki, niekiedy są to autorzy szeroko znani w świecie, by wymienić tylko bodaj najsławniejszych, jak Gnter Berghaus, Maria Elena Versari, Giovanni Lista czy David Rifkind, który pisze o Prampolinim jako architekcie. [] Wedle mojego zdania nie zabrakło ani jednego naprawdę ważnego problemu wyznaczonego przez tytuł wystawy i katalogu.Z recenzji prof. dr. hab. Lecha SokołaChoć książka ukazuje różne sfery działań artystyczno-architektonicznych Prampoliniego, to autorzy koncentrują się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z oddziaływaniem futuryzmu na teatr jego estetykę, (sceno)technikę i kształtowanie przestrzeni. Drugim istotnym znaczeniem recenzowanej książki jest szerokie ukazanie wpływu, jaki na polski teatr wywarł za sprawą Prampoliniego włoski futuryzm. To, co dotychczas wydawało się w naszym teatrze międzywojnia zjawiskiem marginalnym i incydentalnym, zostało ukazane jako silna formacja awangardowa, w zdecydowany sposób kształtująca awangardowe myślenie o technice i przestrzeni scenicznej. Dopełnieniem tomu są dwa publikowane po raz pierwszy w języku polskim teksty Enrico Prampoliniego oraz wspomnienia Jalu Kurka i Jana Brzękowskiego ze spotkań z artystą. Nieocenionym uzupełnieniem książki są bogate materiały ikonograficzne, z których zdecydowana większość jest publikowana [w Polsce] po raz pierwszy.Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Leyko