W garnku kultury

Przygotowując i spożywając jedzenie, opowiadamy o sobie. Niektórzy kreują te opowieści świadomie, inni nie. Lektura książki "W garnku kultury" może być krokiem w kierunku pogłębienia świadomości kulinarnych sygnałów, jakie wysyłamy każdego dnia (i jakie do nas docierają, wysyłane przez innych). Książka podzielona została na trzy zasadnicze części o zróżnicowanej tematyce. Pierwsza - "Jedzenie w (nie)świadomości" - zawiera teksty, których autorzy podejmują refleksje nad funkcjami, jakie spełnia jedzenie w naszym codziennym życiu, oraz nad tym, na ile zdajemy sobie sprawę z wyjątkowego potencjału kulinariów w wyrażaniu i kreowaniu naszej tożsamości, systemu wartości itd. Jednak kulinaria związane są nie tylko z czynnością spożywania, ale też oglądania i tworzenia. Dlatego druga część książki poświęcona jest "Medialnym i artystycznym kontekstom jedzenia". Trzecia część książki zabiera czytelnika w najmroczniejsze strefy kulinarnych doświadczeń. Od razu zatem ostrzegamy, że tym razem nie będzie smacznie i przyjemnie. Podjęte tam zostają bowiem rozważania nad tymi kontekstami jedzenia, które zwykle są pomijane jako wstydliwe, szokujące, wkraczające w przestrzeń tabu: głód, kanibalizm, wydalanie itd. "Dobrze się stało, że wprowadzająca do tomu dyskusja  odwołuje się do codziennego doświadczenia niemal każdego z nas.  Wybrane z poruszonych w niej aspektów i kontekstów rozwijane są następnie w pogłębionym kulturoznawczo trybie przez autorów artykułów pomieszczonych w kolejnych częściach tomu (z racji festiwalowych koneksji organizatorów konferencji  sporo w nim miejsca zajmują filmowe reprezentacje jedzenia).  Jestem przekonana, że starannie i atrakcyjnie  przemyślana konstrukcja tomu skupi wokół niego szerokie grono czytelników spoza świata akademickiego. Przedstawicieli tegoż świata tom powinien z kolei skutecznie przekonać, że to właśnie kulturoznawstwo buduje szeroką platformę wymiany i integracji wiedzy rozproszonej w poszczególnych dyscyplinach badawczych i w lukach pomiędzy nimi, przyczyniając się zarazem do urefleksyjnienia i  uspołecznienia naszych codziennych praktyk". prof. Anna Zeidler-Janiszewska