Mikołajek. Pierwsze historie

Cały świat Mikołajka w jednym tomie! Mama, która jest strasznie kochana i czasami chce się przeprowadzić do Buni, ale to zawsze jest wina taty. Bunia, która zawsze daje buzi i przywozi niesamowite zabawki, na przykład grającego bąka. Jest szkoła, w której trzeba prawie zawsze być grzecznym i czasami udaje się być pierwszym z dyktanda, gdy akurat Ananiasz jest chory. Jest jeszcze plac, na który przełazimy przez płot i gdzie bawimy się w samochodzie bez kół i silnika. A co najważniejsze – są koledzy. – A teraz rozdam dzienniczki – powiedział dyrektor. Kleofas zaczął płakać. Kleofas jest najgorszym uczniem w klasie i co miesiąc pani wpisuje mu do dzienniczka mnóstwo uwag, i rodzice Kleofasa nie są zadowoleni, i potem nie dają mu deseru, i nie pozwalają oglądać telewizji. W moim dzienniczku było: „Uczeń bardzo żywy, często roztargniony. Stać go na więcej”. U Euzebiusza: „Uczeń niesubordynowany. Bije się z kolegami. Stać go na więcej”. U Rufusa: „Nadal bawi się w klasie wielokrotnie konfiskowanym gwizdkiem z kulką. Stać go na więcej”. Alcest miał w dzienniczku wpis: „Gdyby ten uczeń wkładał w naukę tyle energii co w odżywianie się, byłby najlepszy w klasie, ponieważ stać go na więcej”. Jedynym, którego nie było stać na więcej, był Ananiasz. No bo co w końcu, kurczę blade!