Wojna Idei. Myśl po swojemu

"Wojna idei: Myśl po swojemu" to opowieść o polsko-polskich liniach podziału i o tym, kto na nich korzysta.

O tym, że "moja ulica murem podzielona" śpiewał już Kazik ładnych trzydzieści lat temu. I coraz częściej słyszy się, że polską epopeją narodową nie powinien być "Pan Tadeusz", ale "Zemsta" Fredry. Bo prawda jest taka, że polsko-polska wojenka trwa od niepamiętnych czasów, przybierając po prostu różne maski i nieco inne hasła niosąc na sztandarach. Co mamy obecnie? Lewica kontra prawica, konserwatyści vs liberałowie, ci co za PiS-em i ci, co przeciw niemu... Patrząc geograficznie: Polska na lewym lub Polska na prawym brzegu wisły. Albo jeszcze inaczej: duże miasta kontra wieś. Po każdej stronie każdego frontu zajadli bojownicy o "naszą" sprawę, bo też myślenie "my albo oni" w publicznej debacie jest nieustannie obecne. Pieniacze biją pianę, demagodzy perorują, a wszystkie te gadające głowy próbują przeciągnąć Cię na własną stronę. Tymczasem, kiedy próbujesz jakoś się w tym wszystkim połapać, kiedy chcesz wysłuchać racji obu stron, kiedy mówisz "to zależy", a potem próbujesz daną kwestię przemyśleć, dostajesz jakże przykrą dzisiaj łatkę symetrysty. "Wojna idei: Myśl po swojemu" to książka, która mimo wszystko właśnie do tego zachęca. To znaczy do tego, by za każdym razem na własną rękę przyjrzeć się faktom i na ich podstawie wyciągnąć wnioski. Swoje własne wnioski! To książka, która pokazuje, że mimo dzielących nas różnic, jesteśmy do siebie niezwykle podobni. Bo wszyscy tak samo ulegamy manipulacji. Słuchamy chętniej "swoich" niż "cudzych". Ślepo ufamy temu, co mówią nam różnej maści specjaliści i spindoktorzy. A oni przecież po prostu próbują wykorzystać nas do własnych celów. A celem tym zazwyczaj jest jedynie krzyżyk w odpowiednim miejscu karty do głosowania.